Mecit Dayımız
Dayýmýz deðildi ben dayý derdim
Bir güzel insandý Mecit dayýmýz
Çoðunlukla onu hüzünlü gördüm
Gariban biriydi Mecit dayýmýz.
Pantolon cekette yamasý vardý
Ne yapsýn garibim fakirlik zordu
Helal para olsun yediðim derdi
Gözü tok insandý Mecit dayýmýz
Tezgahýydý onun kazmayla kürek
Cizlavit giyerdi bazende çarýk
Olsada hayatý daima buruk
Yürekli insandý Mecit dayýmýz
Arkadaþ olmuþtu sigara ona
Atmazdý gelmeden tütünü sona
Sabah namazýyla baþlardý güne
Durmaz çalýþýrdý Mecit dayýmýz
Bayramda alýrdý etin tadýný
Unutur olurdu sonra adýný
Kutlamasa o gün birde kadýný
Bayramý bilmezdi Mecit dayýmýz
Hastayým demezdi vardý yarasý
Bulamazdý derse ekmek parasý
Aç kalýrdý sonra küçük yavrusu
Böyle bir insandý Mecit dayýmýz
Ayrýldý yolumuz gurbete geldim
Gurbette dayýma hep selam saldým
Bir gün geldi acý haberi aldým
Dediler ki ölmüþ Mecit dayýmýz
Erol ÇELÝK ALÝAÐA 03.10.2015
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.