YAĞMUR HÜZÜNLERİ...

Gölgeler yüklü anlamsýz seyrinde izbelerin;
Küle dönmüþ yarasý hidayetin kýyýsýnda
Seyreldiðim kasým nöbetlerine
Yüklediðim gizemi iken son bir rötuþ,
Ýmgeler çoðaldýkça yüksündüðüm;
Sýrdaþ tezatlýðý öfkenin cebelleþirken
Hükümlü gönlün dirayetsizliðinde.

Çalakalem meylettiðim yarýnlarýn
Hicabýna dokunup da yalnýzlýða hüküm giymiþ
Son seferinde türettiðim denklemlerin bilinmezliðinde.

Tünemiþ dalýna nüktedan bir seyreltide
Gýyabýna sürünen dil yarasý bir kez
Ýmtina ettiðim her seferinde:
Ne çok söylence aþký niyaz bilip,
Kýrýk bir yürek naðmesi boynu bükük
Hýnzýr bir bakýþta saklý belki
Hýzýr bildiðim yaðmur hüzünleri:
Korunaklý yine de yandan çarklý,
Mecazýný yüklendiðim mevsimsiz ölümlerin nezdinde:
Ne telaþ ne de dingin
Ne aþka ermiþ ne de soluduðu kimsesizliðin
Gýybeti omzuna yüklemiþ bir derviþ kadar emsalsiz.

Hele ki mecali yitik gönül gibi,
Yüzsüz bir seferberlik dokunmadan sevmiþ
Haznesinde biriktirdiði üzünç serpintisi kadar çoðaldýkça
Günün hikmeti.
Sür git nasýl da pervasýz.

Evrildikçe ibriðinde hüzün addedilen
O ahenksiz týnýyý kul eylemiþken
Günün yüzü hürmetine sýðýndýðýmýz
Gönül kubbesinde, bir esaret kadar emanet iken
Haiz olduðum þu fani beden:
Kýrýk bir sarnýcýn haznesinde yine de sýðmayan sineye
Çektiðimiz o derin nefes, ömrü baki kýlan
Bir nöbet kadar sitemkâr hatta isyan bilip de
Dile gelmeyen.

Her var oluþ mademki namzet
Yoksunluðun deviniminde gölgeye hapsolmuþ
Yeknesak bir hüznü yâd edip gelmeden nihayete.
Çözüldüðüm i mgeleri sýrdaþ bilip
Gölgelendiðim ay ýþýðý, tutsaklýðý anlamsýz
Nasýl da kýdemli bir yoldaþ
Hele ki o zifiri karanlýk:
Nüktedan bir seðirti yükümlü ve hükümlü
Bir yalnýzlýk kadar içini çürüten
Bir nebze de olsa yol veremediðim o týnýsý kayýp
Yok oluþlarýn nezdinde ahkam kesen dillere paye verip de
Gömüldüðüm nicedir
Ve usulca yaþadýðýmý suç bilen i mgelerin tutsaklýðýnda.

Hanidir uzaðýnda kýyama durduðum
Derbeder gönlün bir dokunuþu oysa
Uzak olsa da hicap etmediðim o yaka:
Sallantýda nahoþ ve erdemsiz edimlere yüklediðim
Zincire dolanmýþ bir kez ta ezelden
Bir de korunaksýz þu muðlâk yaratýsý
Ýçine yýðdýðým son izlekte ardýna kadar
Soluklandýðým.

Ruhun çalkantýlarýnda gizemi anlýk bir tereddüde
Meyletmiþ yine de ýskartaya çýkmýþ
O kimliksiz var oluþ sürüklendiðim,
Kaybolduðum, esir gönülde:
Ramak kala aþka, kýble bildiðim gözyaþý
Dolu gök kubbeye anlýk bir dokunuþla
Her seferinde teðet geçtiðim kadim sýrdaþým:
Ansýz ve münafýk bir edime sýðýnýp
Küle dönen ateþ parçasý iken.

Aþkýn yýlgýsýydý devþirme üzünçler,
Bir yakadan diðerine eriþmediðim
Ve neyse dilime dolanan:
Salkým saçak ve ansýz bir telaþla
Güdümünde sefalet yüklü gizemin
En kýyýsýna sinip de gölgelerin taarruzunda
Yeniden kavuþmak olsa keþke tecellisi.

Sosyal Medyada Paylaşın: