yine söndü þehrin ýþýklarý, yara derin umut yok artýk. daha öncede görmüþtüm; çocuk ölüsü böyle sevmeleri. bu yüzden bile isteye, derin bir yerlere gömmüþtüm kendimi…
buz gibi soðudum kendime üþüdüm… bir can içinde bu kaçýncý ölüm! bu kaçýncý irkilerek uyanýþ! kim uyanmak istedi ki! kim yýrtýyor benim kefenimi?
yine söner þehrin ýþýklarý, yara derin umut yok artýk. çýkar candan koskoca bir parçam titrerim gülsüz gülüþe uyanarak yana döne düþer yine dalýmdan daha vefalý dediðim bir baþka yaprak...
Hidayet DAL/ Can Sokaðý Lambalarý
Sosyal Medyada Paylaşın:
hidayet dal Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.