SELE DÖNÜŞECEK
Ýki dakikalýkmýþ diyor, annem direncime.
Durduðu yerden aðlayan gözlerime eðilince.
Kitap arasýna sakladýðým sevdam, yer bitirir kendini
Avutur gönlüm, yüreðindeki sesi.
Hava bulutluydu, gözyaþým damlýyordu.
Sebepsizce çýktým caddeye, açtým þemsiyemi.
Adýmlamaya baþladým elimde sigaram olmadan
Ne güzel söylemiþti; sevmek, ölmeyi kabul etmektir diye.
Mýrýldandým bir kaç kez kendi kendime.
Dolmuþ sesiyle bölündü rüyam
Islanýyordum, yüzüme çarpan taneciklerde.
Gözlerim arýyordu seni, kalabak içinde
Yaðmur sýçratan dolmuþ tekerleklerinde
Döndüm, bir ara sokaktan
Geçtim Ulucami’nin önündeki duraktan.
Kaybettiðim bir çok þeyin farkýnda deðildim
Bu yaðmurda,
Neler býraktýðýmý arkamda bilmeyecekti
Bu yaðmurda.
Belki de farkýna varmayacaðým yýllarca
Farkýn farkýna vardýðým da ise;
Yaðmur sularý
Sele dönüþecek
Ve boðacak beni, beni ve benle ilgili herþeyi.
M. Ö. /2006
kahramanmaraþ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.