Ey Yar
Kar tabakasý beyaz bir perde bedenimde sanki,
Gece gittikçe kararýyor, tipi yaðar yüreðime, bedenim sensiz titrer.
Döndüremem artýk batan güneþi, rüzgar kuru, sensizlik acý hançer içimde!
Bir alev bürüdü kalbimin en derin yerlerine, kor olmuþ ateþ yakar, için için, ruhumu.
Yaðmurlu gecelerde bir hüzündür þarkýlarýmýz,
Güneþ kýzýlý yüreðim, umutsuz kalbim, sensiz kýrýk.
Gördüðüm seraplarda ararým yokluðunu, ansýzýn þimþek gibi Cennet bahçeme girersin diye.
Ruhumun mýzraðý yakar, kavurur yüreðimi, ahu bakýþlarýn bedenimi yakar ey yar!
Sarardý yeþil dallar, koptu hazan yapraklarý dallardan.
Diktiðimiz fidan kurudu, hani asýrlýk çýnar olacaktý, aþkýmýzý anlatan þahidimiz?
Hasret sükut naçar dilim lal oldu, sevdamýz þarký oldu,.
Dilden, dile bir destan yazýldý sevdamýz adýna, ey yar!
Devleþmiþ bizim aþkýmýzýn yýkýmý büyük olur, bir deprem sarsýntýsý gibi toz duman.
Semahý beklerken güneþ doðmasýn, bir daha bedenime!
Sana aþýk deli fýrtýna gibiyim, bir güzidedir çaðlayan sevdamýz bizim.
Sayfalarýma doðmuyorsun artýk, Mecnun gibÝ, sensiz susuz çöllerdeyim .
Bütün þairler sevdamýzý yazsa destanlar olur, bizim mazimiz.
Dudaklarýnýn sonsuz ateþinde zehirledin ruhumu, benliðimi.
Uçsuz, bucaksýz Nur denizlerimden sana sesleniyorum, belki feryadýmý duyarsýn diye, ey yar!
Aþk depremimde yýkýlan her kulenin resmini çiziyorum, ebedi aþkýmýza.
Lügat parçalamýyorum sena, dilim lal oldu, baðrýmda bin, bir hançer yarasý,
Dertleþirim martýlarla sahilde.
Mor daðlarým yýkýldý, sensiz pusulamýn ibresi bozuk, rotam sonsuzluk oldu.
Dudaklarým hep ismini heceler.
Issýz gecemin enkazýnda, adýný hýçkýrýðýmla daðlara kazýyorum, ey yar!
Aþkýmýn feryatlarýndayým, mýsralarýmda mum kokulu bedenin satýrlarýma sýðmýyor. Mektuplarým mazide enkaz oldu.
Mutluluk diyarýnda denizlerin hýrçýndýr senin bana,
Kaptaný derya olsanda, bu dalgalar boðuyor beni ey yar!
Bestelerim aðlar aþkýmýza, devleþmiþ aþkýmýzýn mazisi büyük olur.
Yýkýmý bir deprem sarsýntýsý gibi kýyametler kopartýr, mihrabý kökünden yýkar.
Daðlar yerle bir oldu, batan güneþi döndüremem artýk geriye!
Sen gül bahçende bensiz yaþa artýk!
Ben, sensiz karanlýk yollara düþmüþüm, tek baþýma meçhule giden yoldayým ey yar!..
Ali Sözer
08/11/2015
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.