Eski Zaman Þiiri /
Eski Zaman Þiiri /
Esrik bir Zamandan Yadigâr Kimsesizliðimiz
Nehir gezginlerinin düþlerinde unuttun gözlerini
Gözlerini bende unuttun, bilmiyorsun
Garip bir düðüm ölüm kör bir zamana teðelliyor kendini
Yalnýz, tekil aþkýn kýnýnda kýrýlýyor sesin
Yalnýzlýðýn ezgisi billûr bir yankýda çoðalýyor…
Hüzündür gözlerinde sakladýðým düðünün son seyircisi
O da kör ve kulaklarý duymuyor belki
Hepsi bu kadar olmalý iþte
Çýtkýrýldým, ipeksi o dokunuþla kapýný çalacak ölüm
Ýnan ki !
Elveda diyor sesimiz sonra, elveda !
Daldaki yýldýza, yeþeren aþka toprakta, gökten yaðan duaya, genzimizin kýyýsýnda birikmiþ mavi taylara … taytaylara…
Yürümeyi unutuþumuz geliyoruz aklýma.
Gömüyor kendini boþluk, yedi kat dibindeki tohuma yürüyor su sesin.
Sessizlik büyütüyor sardunyayý… Gülümsüyoruz sonra….sonra aynasularda aynayüzümüz…
saçlarýný tarýyor rüzgâr,aklarýný öpüyor dalgalarla sesimiz
o fýrtýna arasýnda kanýyor ,kanatýyor denizkýzlarý bileklerini
sombahar yemiþleriyle haramilerin baskýnýna þahit kocaman bir es ürkekliðini býrakýyor,býrakýyoruz kendimizi uçurumun sonsuzluðuna… o þehirden…
Yankýlý bir yengide bileniyor sevda umuda
Aþk insana!
Yaþam, ölüme bileniyor!
“Kadýn kýzýl nehri hatýrlýyor. Nehir kadýný… Kadýn nehrin akýþýný… Nehir bab—ý kýþýný kadýnýn… Bir baykuþ konuyor zifiri gecenin gül bahçesindeki yapraksýz kalmýþ aðaçlarýn birinin dalýna.
Tütsülenmiþ yýllarýn kokusunda aydýnlanan gök kubbede bir ip cambazý saflýðýnda kýrýk olduðunu unuttuðumuz ayna,yýldýzlara adýmýzý fýsýldadýðýnda kasýlýyor anne rahmimizin bilmecesinde gizlenen saklý unutuþ… Kanýyor. Kanýyoruz yýllar sonra…
7 kasým 2015-haziran 2015 sinop
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.