Geçmiş Zaman Olur Mu Ki !
Ve uzun bir geçmiþi vardý acýlarýn
geçmiþte deðil gelecekte baþlayandý sandýðýmda sakladýklarým
Annem beyaz gelinliðini hiç çýkarmazdý üzerinden rüyalarýmda
Yüzündeki gelincikte gülümsemeler uçuþurdu kan revan-
kan revan bir aþkýn hatýrasýydý zamandan arta kalan
Saklýydý büyüde kan
ve uçarý kuþlarýn kanatlarýndaki vuslattý güne yazgýlý gül kanayan !
O bilmezdi...
Neyi bilmediðini de bilmeyen yalýn bir kuþ aðacýydý cývýldayan!
þarkýlar taþýrdý gamzelerinde
baharlar ,
her bahar tomurcuklanýrdý çocuk göðsünün goncasý
ve o yeþil yapraklar
nedense hep benim göz yaþlarýma denk gelirdi aðlamaklý zamanlar,
yýllanmýþ saatlerin týkýrtýlarýnda canlanan o eski hatýralar !
“Eski” ne demek diye düþünürken dizelerin izleðinde yazgý
Anýlara yakýþmaz demiþti iç s/es
kreþendo bir hayal kýrýklýðý olmalýydý az önce kýrýlan vazo
Güller ve su
Islak halýda aný
Eskir miydi hiç
Uzaklaþtýkça yakýnlaþan dostlara benzerdi aný sandýðým !
Aldandýðým sancýlý geçmiþin izindeydi kan kýrmýzý göz yaþlarým
Öpücüklerimi daða , taþa, ormana ve en çok güvercinlere býraktým !
Yok sayýlan her þeye el atmýþlýðým vardý sanýrým
“Hiç” olunamayacaðýný bilerek yürüdüm zaman içinde
Ellerim ceplerimde
Parmaklarýmý býraktým ben dokunduðum her þehirde !
15 Mart 2017 Çarþamba
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.