Ne varsa kelimesi, cümlesi maviydi. Yedi nefesimi köpüklerin; Ilýk sesin hýþýrdarken kulaðýmda, Þafak söktüðünde tükendim… Hem erinç hem üzünç var bende, Ýkisine de mi gelmiþim. Henüz kalem tutarken elim, Kaðýtlara dökülüp duruyor dilim… Yol benim yolcu benim, Av benim avcý benim, Kendimi vuruyorum. Avcýnýn yüreðinin Sadakatini sorguluyorum…
Hidayet DAL/ Can Sokaðý Lambalarýndan Kaldýrýmlara Yansýyan…
Sosyal Medyada Paylaşın:
hidayet dal Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.