Erteledik

Mahdut vakitlerde yakalamýþtýk kutsal tebessümleri
Alaca karanlýk kuþaðýndan koþarken
Sadece sözlerimiz deðildi
Bilmem kaç yýlýn özlemiyle kavuþtu ellerimiz
Kýsýk gözlerin aralýðýndan dökülüvermiþti
Karanfil kokulu özlemlerimiz.

Bunca zaman bunca yýl
Hangi yaðmurlara yakalandý da
Islaktý böylesine.

Tozlu raflardan indirirken
Arta kalan anýlarý
Yýllara tarih düþürdük yarýnlara dair.

Bir kapýdan girdik
Öbür kapýdan çýkmadan
Ve tarihe ölümdür dedi zaman.

Kelimeler soðuk bir hançerle kesildi
Gün de güneþi beklerken gecenin kapýsýný çaldýk
Verdiðimiz sözleri erteledik
Erteledik hayatý
Erteledik yarýný
Gönülsüzce.

Kimimiz bilemedi bazen
Þaþýrdý yolunu yol ayrýmýnda
Elinde bir tutam sonbahar
Dudak kývrýmýnda
Dünyanýn bütün dillerinden bir ah
Çekti gitti kimimiz
Öyle naif, öyle titrek

Neylersin
Saatler durmuþ, zaman susmuþ
Erimiþ ilmek ilmek.

Hani kýzmýyor da deðilim
Çok zaman da geçmeden aradan
Daha gideceðimiz yere varmadan
Yolcusuz o yollarda kaybettik
Pusulamýzý.

Yok ettiler düþümüzü
Ak ettiler saçýmýzý.

Biz
Bir avuç mutlulukta
Bazen kör bir kurþunla
Bazen de kýpkýzýl bir acýyla
Vurulduk
Erteledik neþemizi
Erteledik
Her þeyimizi
Gönülsüzce.

Yüksel Beyocaktan ( 5-11-2015 )
Sosyal Medyada Paylaşın: