ölümlü bir beden de fani kelimelerin ölümsüzlüðü ile yazýyorum þiir de bitti bu gece, sana yüklediðim her kelime infaza sürüklüyor kendini daraðacýnda aþka mý yoksa acýya mý aðlasam. kalabalýðýmýn kimsesizliði yerle bir ediyor içimde ki güneþi dibine kadar yalnýzlýðýmýn sessizliðindeyim
þimdi ölüm mü ? yoksa þarkýlar mý kanatýr içimde ki kabuðu dudaklarýmda ki her çatlak sensizliðin çölünden kalma ben her dakika þükrederdim varlýðýna insan nasýl da bir perde misali karanlýkta býrakýyor umutlarýný
sokaklar... kuþlarýn sabah ezanýna nazýr son ötüþü benden beni aldýðýn son saatlerde þehrin ýþýklarý, son kez yanmýþtý sana olan sevgime Sosyal Medyada Paylaşın:
fezayi mehmet Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.