Bana Kış Da Yeter Yazı Neyleyim.

Gönül mihrabýma canlar kurulsa
Dost diye çalmayan sazý neyleyim
Vuslat oklarýyla kalpler yarýlsa
Aþk ile yanmayan özü neyleyim.

Dost dost diye nice kalpler vurulsa
Hasret efkarýnda yaþlar durulsa
Naðmeler aþk ile dile sarýlsa
Kýlýcý biçmeyen sözü neyleyim.

Baharýn edasý düþse ellere
Aþkýndan har olup dönse küllere
Bülbülün sevdasý düþse güllere
Bahçemi sevmeyen güzü neyleyim.

Sevgiler dizerken felek aðlara
Gönül sofrasýný kurar baðlara
Alemde han olsam karlý daðlara
Yüceyi bölmeyen düzü neyleyim.

Ne dün ne de yarýn ömür bir nefes
Dostun gönül gülü bir yudum heves
Cana can katarken sesine o ses
Aþka kul olmayan nazý neyleyim.

Kendine kalmýþsan boynunu eðip
Bir garip olursun maziye deðip
Yollara düþerken gönüller saðýp
Yüreðe akmayan gözü neyleyim.

Þu garip gönlümü zara verseler
Yýkýp viran edip yara verseler
Sýrat köprüsünden hara verseler
Alevi yakmayan közü neyleyim.

Bilmem ki kaç güzler, kaç hazan geçti
Þu yürek özünde kaç bahar biçti
Bitmeyen sabýrla kaç sümbül açtý
Bana kýþ da yeter yazý neyleyim.

Yüksel Beyocaktan
Sosyal Medyada Paylaşın: