Samimiyet Öldü mü?

Samimiyet Öldü mü?

Sen nesin? Kimsin? Nerelisin?
Halin nedir? Aç mýsýn? Tok mu?
Selam veren yok, hiç empati yok mu?
Gel, baþ baþa verelim, konuþalým,
Dertlerimizi dökelim, paylaþalým…
Bak gözlerime, neler söylüyor;
“Bende çok mesaj var, dinle” diyor!
Çekinme, ben de bir Allah kuluyum,
Rengime bakma, kýlýðým seni korkutmasýn,
Dilimi anlamazsýn ama, duygularýmýz susmasýn.
Ayný dili konuþanlar hep çatýþýr,
Fakat ayný duygularý paylaþanlar anlaþýr!
Hep kaybettik; kabukla uðraþmaktan,
Sahteye takýldýk, sesimiz kýsýldý konuþmaktan!
Gördüðümüz insanlara, þirinlikler yaptýk,
Olduðumuz gibi görünmedik, gösteriþe taptýk!
“Ne var, ne yok” diyene; “Allah’a duacýyým” dedik,
Hiç samimi olmadýk, hep yalan söyledik!
Aðladýk, inledik, üzüldük… duyan çýkmadý,
“Beni anlayýn” sözüne uyan çýkmadý!
“Paran var mý?”, zengin misin?” “makamýn ne?”…
Hep kabuk, hep madde, hep yaldýz…!
Gönüller kýrgýn, kalpler küskün, ruh yalnýz!


Kazým Öztürk 01 KASIM 2015

Sosyal Medyada Paylaşın: