Yâre Şiir

YÂRE ÞÝÝR

Sabahlar hep öksüz, akþamlar yetim.
Hicran dolu sensiz, her bir saatim.
Nasýl da yetiyor, derde takatim?
Fark edilmez yazýk, aþkýmýn farký..

Sanma dertler aþktan, soðutur beni.
Ey yâr senin derdin, avutur beni.
Elbet bu aþk çarký, öðütür beni.
Yaðlarým sevgimle, aþk denen çarký.

Þikâyet edemem, sendense elem.
Elemi dert diye, yazmaz bu kalem.
Rengimi sapsarý, görse de âlem.
Seni söyler yalnýz, her saz her þarký.

Yâr adýný duymak, devadýr bana.
Yârimin varlýðý, havadýr bana.
Ýsmimi söylese, duadýr bana.
Bir baþkaymýþ aþk yaþ, geçince kýrký.

Arama derse yâr, saygý duyarým.
Yârin elindedir, her tür ayarým.
Mutsuz ise o an, kaygý duyarým.
Böyle aþk göremez, arzýn bir ýrký.

Netice þudur yâr; her bir yerde sen.
Sevginle devasýn, her bir derde sen.
Annemeydi özlem, þimdi bir de sen.
Gözyaþým doldurur, inan her arký.

Bir baþkaymýþ aþk yaþ, geçince kýrký.
Fark edilmez yazýk, aþkýn bu farký..
Böyle aþk göremez, arzýn bir ýrký.
Bir tek yâr içindir, her söz her þarký.

Mustafa EROL
30.EKÝM. 2015
Manavgat / Antalya

Sosyal Medyada Paylaşın: