MEĞER

MEÐER

Ne güzeldi annem, olduðun günler.
Seninle her günüm, okulmuþ meðer.
Mazimin baþ tacý, olduðun günler.
Sen gidince her þey, yok olmuþ meðer.

Elbet sana bu ses, duymasan bile.
Sen getirdin sevgi, dolu bu hale.
Gittikten sonra sen, verdi yâr çile.
Mektubumun ucu, yakýlmýþ meðer.

Yakarmýþ tüm yârlar, mektup ucunu.
Yârim hatýrlattý, anne acýný.
Ananý yârini, ve de bacýný,
Atma sözü akla, sokulmuþ meðer.

Reyhan kokusudur, senden hediye.
Yârimin kokusu, sendendir diye,
Ýçim döndü sanki, yeþil vadiye.
Bu vadiye kokun, sýkýlmýþ meðer.

Annem bu vadide, mutludur yârim.
Bir de yâr içinde, olursa yerim.
O zaman mutluluk, iþte bu derim.
Yâr gönlüne gönlüm, çakýlmýþ meðer.

Mahþer’e kadardýr, aþkta netice..
Sonsuz aþklar gördük, biz nice nice.
Nokta yok virgül var, der her bir hece.
Aþka nurdan kurþun, sýkýlmýþ meðer..

Mustafa EROL
28. EKÝM.2015
Manavgat/ Antalya

Sosyal Medyada Paylaşın: