Akif’im, sen gideli yýllar oldu,
Hasta bir adamdý garbýn gözünde Anadolu!
Körpe bir fidandý, daha ne idi ki istiklalin yaþý.
Hayat verdi, can verdi bu millete istiklal marþý!
Ümidin, imanýn sergilendiði andý istiklal savaþýmýz,
En az onun kadar büyük bir eserdir istiklal marþýmýz!
Milli mücadele de, vatan sathýnda hep nefes nefes,
Beyazýt’ta, Fatih’te, Süleymaniye’de yine ayný ses!
Düþmanýydýn, en büyük korkundu tefrika,
Sarsýlmayacaktý bu cephe yedi düvel saldýrsa da!
Temsilcisiydin, sanatkârýydýn bu necip milletin,
Ýlelebet yaþayacak gönüllerde o sonsuz muhabbetin!
Vatan þairi mi, Ýslam þairi mi ne desek sana bilmem ki?
Kelimeler yetersiz, cümleler kifayetsiz inan ki!
Medfunsun gönüllerde, hasret kaldý sana makber?
Eminim sana da aðuþunu açmýþtýr sevgili peygamber!
Nasýl “sessiz yaþadým” dersin, sessiz çoðunluðun sesiydin,
Seni kim bilebilirdi ki olmasaydýn þairi milletin!
Istýrapla haykýrýþýn bir tezahürümüy dü kaside-i bülbül,
Terennümünde bugün bile þiddetle ürperiyor gönül!
Seherlerde okur marþýmýzý gür sesle vatan evlatlarý,
Gururla çekeriz göndere ayyýldýzlý bayraklarý!
Vatanýmýn sevdalýsýsýn seni unutmak ne mümkün!
Alsancaðýmýzý çekerken göndere ,yine seni andýk daha dün!
Bize seni hatýrlatýyor kurban olduðun nazlý hilal,
Seni unutanýn gözü kör olur, kulaðý saðýr, dili ise lal!
“Beni kim nerden bilecek” derdin, bak sýðmadýn tarihe,taþtýn
Seni gönüllerde yaþatan baðýmsýzlýk ve hürriyet aþkýn!
Bu kadar mý aþýk olur insan istiklale,
Aþýkýn maþukuna vuslatýydý Çanakkale!
Senin sesindi kürsülerde inleyen,
Ýstiklal marþýyla milletine seslenen!
Bihaber yaþýyoruz mirasýndan heyhat
Milli mücadelenin ruhunu yansýtýyor safahat
Safahat sessiz yaþayan Akif’in gür sesi
Kemale ermiþ, mûtedil bir hayatýn mesnevisi!
Hani Âsýmýn nesli, Âsým’ýn nesli diyordun ya Akif’im!
Ýþte ben o Âsým’ýn nesliyim!
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.