TOPRAK GİBİ OL
Toprak; aðýrbaþlý ve mütevazi.
Pembe pembe yanaðý,utangaç bir kýz misali.
Boþuna söylenmemiþ, toprak gibi ol diye,
Ýkram eder herkese, yanaðýndaki gülleri.
Toprak; utangaç ve düþünceli.
Ser verir, sýr vermez, sýrrý onun esiri.
Boþuna söylenmemiþ, toprak gibi ol diye,
Aðyara hissettirmez, baðrýndan kopan sesleri.
Masum yüreðinde nice hazineler gizli.
Nice korlar saklar tâ derinlerde , sýmsýcaktýr kalbi.
Boþuna söylenmemiþ toprak gibi ol diye,
Kabuk baðlamýþ yüzü, hissettirmez ateþi.
Toprak; göz pýnarlarý dolu dolu, aðlamaklý,.
Ýnsanoðlu deniz der, göl der, bilmemki nekadar haklý?
Boþuna söylenmemiþ, toprak gibi ol diye,
Kimbilir, kara baðrýnda ne büyük okyanuslar saklý?
Mayasýdýr toprak insanýn ve her þeyin.
Hem anasýdýr türlü türlü hayvanýn ve bitkinin.
Boþuna söylenmemiþ, toprak gibi ol diye,
Mihmandarýdýr aþkýn ve sonsuz sevginin.
Baðrýnda saklarda onca sýrlý hazineyi,
Ýsterki ademoðlu bassýn üstüne, neylesin sefineyi.
Boþuna söylenmemiþ toprak gibi ol diye,
Bir kere olsun þýmartmamýþtýr nefiseyi.
Çaðýl çaðýl çaðlarda gözyaþlarý,
Akar derelerden, aþar gelir engelleri, daðlarý.
Boþuna söylenmemiþtir, toprak gibi ol diye,
Sevgisiyle eritir baðrýndaki kayalarý, taþlarý.
Gülümser rengârek çiçeklerle.
Hem karþýlar insaný, türlü türlü yemiþlerle.
Boþuna söylenmemiþ toprak gibi ol diye,
Öyle cömert ki, sunar sonsuz sayýda hediye.
Anadýr toprak küsmez, darýlmaz.
Yýrtsanda baðrýný kazma ile aldýrmaz.
Boþuna söylenmemiþ, toprak gibi ol diye,
Yalan nedir bilmez, insanlarý kandýrmaz.
Örter, gizler kusurlarýný beþerin.
Koparýrken gülü, incitmesin topraðý ellerin.
Boþuna söylenmemiþ, toprak gibi ol diye,
Hiç farký yok topraktan, vefakâr annelerin.
Toprak!... Benzemesende naçiz bedenimize.
Ancak sen dolacaksýn, sen olunca, gözlerimize.
Boþuna söylenmemiþ, Toprak gibi ol diye,
Hep senin özelliðin var hücrelerimizde.
Davetkâr !.. misafirperver misali.
Davet eder hanesine, tahsis eder kabrini.
Boþuna söylenmemiþtir, toprak gibi ol diye,
Koynunda uyutur, ömür boyu sevgiliyi.
Toprak!... Öfkem benziyor senin öfkene.
Kýzgýnlýðýn kime? Lavlarýný püskürtme üzerime.
Boþuna söylenmemiþ, toprak gibi ol diye,
Öfken kimseye deðil, ancak kendi kendine.
Toprak!... Çiðnenirsinde neden sesin çýkmaz?
Karnýný yararlarda hiç kanýn akmaz.
Boþuna söylenmemiþ, toprak gibi ol diye,
Derdim çoktur, senden baþkasý derman olmaz.
Toprak!...Biliyorum, senden geldim, sen olacaðým.
Büyük güne kadar, koynunda sessizce uyuyacaðým.
Kim bilir? Nice zaman sonra kalkacaðým,
O zamanda bana sahip çýkar mýsýn TOPRAK?
ÝSMAÝL KILIÇBAY
TURHAL /TOKAT
09.01.2007
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.