Ýlkbaharý andýrýyordu, ilk geliþimiz Ýmam Hatib’e,
Kaynaþtýk coþtuk bütün yýllar, hep birlikte el ele,
Ozaman yemyeþil bir fidanýn, yapraklarý gibiydik,
Sallandýk rüzgarda , kuþlar öttü dalýmýzda” cik cik,”
Bazen ýstýrap, hasret fýrtýnasýna tutulduk,
Bazen ýlýk bir rüzgar esti, ýzdýraplardan kurtulduk.
Bazen tatlý tatlý konuþup, güldürdük birbirimizi,
Bazen acý sözler söyler olduk, kýrdýk kalplerimizi.
Fýrtýnaya tutulmuþ gemi gibi sallandýk, bilgi okyanusunda,
Bazen rýhtýma yaklaþtýk, demir attýk, sevinç ve coþkuyla
Týpký ilkbahar gibi açtý, her yüzde bir çiçek,
Týpký sonbahar gibi, bu da elveda deyip gidecek.
Derken sonbahara yaklaþtýk, iþte bu son yýllarýmýz,
Yine baþladý sallanmaya rüzgarda, o narin dallarýmýz.
Ýþte bu sonbahar, bizim için bir ayrýlýk olacak,
Kuþlar ötüþüp, dallarýmýz çiçek açmayacak.
Bizim için bir mevsim oldu, bu okul yýllarýmýz,
Ayrýlacak bundan sonra, ayrýlacak yollarýmýz.
Ey kardeþlerim isteðim, Allah’tan sizin için muvafâkiyet,
Okudukça bu satýrlarýmý, bir dua ile, bu acizi yâdet.
Ýmam Hatip Lisesi 1988
Tokat
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.