Bazen sadece susarsýn. Seni anlamadýklarýný bildiðin için susarsýn. Dertleþmek bile istemezsin boþ ver geçer dediklerini bildiðin için susarsýn. gece boyunca odan da boþ tavana bakýp susarsýn. Karþýn da konuþup dururlar üzülme derler geçer derler deðmez derlerrrr. Sen sessiz bir mezarlýk gibi suskunluga burunursun. Delirdigini düþüncekler, belki de acýyan gözler ile bakýncaklar. susacaksýn! Onlar ne için sustugunu bilmeden atýp tutacaklar. Sen yalnýzca susacaksýn! Özleyeceksin! Nefesin kesilinceye kadar sessiz, sessiz aglayacaksin! Ama kahrolsun ki yine susacaksýn! Günler geçmiþ sen acýlarýnla olgunlaþmiþ olacaksýn. Kapý dan çýkýp saatlerce yürüyeceksin gözlerin de hüzün kalbin de ince bir sýzý ile nereye gittiðini kime gittiði, yolun sonu nun Nerede bittiðini bilmeden yürüyeceksin!
Sosyal Medyada Paylaşın:
elif Batur Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.