Saklýmýzda hüküm süren ne amansýz hazandýr bu
Bulutlanmýþ bir çift gözde dönülmeyen Fizandýr bu
Sessizliðe paha biçen hüznün rengi biter mi hiç
Sinesini döve döve duygusunu yazandýr bu
Duman çökmüþ baþ haleli, zülüf düþmüþ gamlý teli
Endamýný kýrýþýndan belli zaten, nazandýr bu
Ýç geçirip kabarýnca çarpýp kanadýn ucuna
Gökte uçan güvercini muhabbetle süzendir bu
Aþýklarýn otaðýnda kaybolmaktan þaþkýn, aciz
Bir çeraðýn mihrabýnda yýldýzlarý çizendir bu
Gölgesinde neler saklý sezilmiyor hiç niyeti
Faili bir gülüþ ile oyunlarý bozandýr bu
Ah ettikçe var gayretle geçip feleðin çarkýndan
Yürekleri kaldýrarak döne döne tozandýr bu
Ay ýþýðý bahçesinde derinlerde sýrlý küpü
Ayrýlýðýn lehçesinde vedalarý sezendir bu
Neþe yitik dargýn þemsle aralarý haylý serin
Telaþýndan toprak sebil etrafýný ezendir bu
Ömür cana azýk deyip kendisine yol gösterip
Ýhvanlarý yunup tek tek gönülleri kazandýr bu
Ýliklenip soðuk güne biçare dilsiz dudaksýz
Nefsini taþýyan zatla candan geçip bezendir bu
Bitmeyecek davasýný göðüsleyip þafak vakti
Akla zarar dünyasýyla pazarlýksýz gezendir bu
Hislerinin saçaðýndan söküldükçe iplik iplik
Hiç olmanýn makamýna manileri dizendir bu
Ölene dek mahsun bakýþ; gözyaþýna mahzendir bu
Güzelliði ihraz eden garipçe bir neyzendir bu...
Nezahat YILDIZ KAYA