Ýçimdeki ahlak zabýtasý zor nefer alýyordu Sövüp duruyordum Ve gözlerimle taciz ettiðim doruklarýn Bakýþlarý yere düþüyordu Sözcükler dudaðýmda zehirleniyordu Mýrýldanýyordu eski hafýzalar gibi Kokusu ekmek yanýðý Bir kýz ölüyordu sonra Topraðýn yumuþak göðsüne uzanýyordu Her þey namussuzdu o an. Her þey vicdansýz.
Sosyal Medyada Paylaşın:
can can Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.