huzurevi...

Yine gün aþýyor
Akþam oluyor
Ayný akþamýn sessiz ýsýrýþýnda
Harcýyorsun zamanýný
Yorgun bir kaçakçý gibi.
Oysa yorgunluðunu paylaþmaya
Yanaþmaz yýllar…
Eðilmiþ baþýn frenk çýnarý misali
Bu çýngýraklý korkular arasýnda
Üzerine üzerine çöker karanlýklar
Dört nalla geride býraktýðýn anýlarýn
Kurþun gibi terk eder seni
Gitmek istersin
Tütün kokan nefesin çekmeye yetmez
Bir adým ötesini
Avuçlarýnýn arasýndan kayýp düþer zaman…
Taþ duvarlarda sahipsiz yazýlar gibi
Her zaman ironiksin
Yarý dönük bakýþlarýnla.
Gözlerinde buðulanýr bastýðýn yollar
Yine de yakasýna yapýþýrsýn bu þehrin
Yokuþlu, sisli anýsýna
Ay karanlýðýnda gülümsersin
Dümen kýrmak istersin yarýnýn aydýnlýðýna
Ama gözlerini aydýnlatmaya yetmez kandiller
Baþýný alýp gidersin
Sonra peltek okursun hayatý
Dilinden düþmez bildiðin dualar
Hep yarým kalýr
Sol yanýndaki boþluðun…
Yanýnda gezdirirsin çoluk çocuk, torun hasretini
Çýplak bastonun taþýmaz olur yükünü
Güneþ bu gün bir baþka dersin
Oysa ki bir þeyi saklarsýn hep
Ömür dediðin o koca yalaný
Sarýlýr durursun o koca yalana
Bulmaz yine de seni…
Silinir gözlerinde anýlarýnýn perdesi
Sigaranýn dumaný kadar daðýlmýþ gençliðinle
Hayata bir olta gibi fýrlattýðýn ömrün arasýnda
Topal bir iskemlede çayýnla birlikte soðumaktasýn…
Bir çocuk gibi heyecanlandýðýnda
Titrer ellerin.
Ölümün kýyýsýnda gözlerin uzaklarý arar
Að ulan að dersin
Þimdi sarýlmak varken
Daðýn ardýný görmek varken
Hasret toprak kadar karayken gözlerimde
Çýkan ilk ekmek kadar sýcakken nefesim
Býrak görsün bu gözler seni
Henüz vakit varken…
Çok düþlersin ama düþersin
Yine bulamaz bedenin yeri
Gitme vaktidir belki de
Kendinle kocadýðýn dünya küçülür gözlerinde
Duvarlarý olmayan hayatlar
Boz kýrlaþýr yüreðin
Yorulur göz kapaklarýn
Gitme vaktidir
Gecenin vicdanýnda düðümlenirken
Bir elveda diyememenin endiþesinde Farkýnda olmadan
Ölümün soðuk nefesi gezer bedeninde... ( ..CAN..)
Sosyal Medyada Paylaşın: