Sevmelerin Rengi ;

Pencere kenarýnda,ki mum ýþýðý gibi oldu artýk sevmeler..
ufak bir rüzgar estiðinde hemen sönüyor
veya aydýnlatýrken,alacalý odayý,
yüzlerine vuruyor,da gelip geçenlerin,
Yine yüzün donuyor...

Ne odayý aydýnlatýyor anlayacaðýn,nede sokaktakileri
Hani tutmak istesen,içine girmek,baðrýna basmak;
Yakýveriyor elini hiç ummadýðýn bir anda..

Baþ köþeye oturtuyorsun,damlýyor her yere
üzerine titremeye kalksan elinde sönüyor
Dedim ya pencere kenarýndaki mum gibi diye..

Oysa Öylemiydi eskiden;
Bu kadar hoyrat,mý kullanýlýrdý sevgi..

Halicin yakamozlarý gibiydi bizim sevgimiz
Gözünü ne kadar kaçýrýrsan kaçýr
yinede bir ýþýk alýrdý seni
deðerdi taa yüreðine,,

Mektuplarýn kenarý yanýktý
Her satýrda aþk,her satýrda nezaket,
iltifat kokardý..

Cebindeki son lirayla aldýðýn kaðýt helva,yý
Sevgiliye ikram ederdin..

Ve yutkuna yutkuna bakardin onun nazlý yiyiþine
Kasvetli gecelerde,onu yadederdin,
içinde baharlar açardý birden
Gülümserdin deli gibi boþboþ bakarak
sebebini,nedenini bilmeden..

Saat,lerce beklerdin yaðmurda ayazda
Hiç üþümezdin,üþüdüðünü hissetmezdin
konuþurdun O yokken bile onunla birazda
Hem gönlündeydi,hem dilinde
Hem,de Niyaz,da...

Dedim ya kardeþ,
Sevmelerin rengi deðiþmiþ..
Öyle ala bele ne olduðu belirsiz
Ýþte bu yüzden þimdi
kaldýk sensiz,bensiz,sevgisiz,
Ve kimsesiz...!
Sosyal Medyada Paylaşın: