Kül Kokulu
Can çekiþiyor sigara ucunda tütenler,
Nerden baksan sonu hüsrana tabidir ,
Ve hüsran çok kül kokulu bir kelimedir;
Þiire de yakýþýyor terk ediliþlere de,
Bittabi Orhan Abi’nin diline…
Hangi makamdan çalarsan çal,
Hep acýklý gelir Orhan Abi’nin þarkýlarý,
Bir þarkýsýnýn sonu;
Ayný zamanda bir sigaranýn sönüþüne denk gelir…
Ýçin sýzlar, kül tablasýna eziyet edesin gelmez de,
Avuç içlerim ne güne duruyor lan der,
Dindiresin gelir can çekiþlerini yumruk halinde…
Sonra neden kana bulanýr bu duvarlar,
Bulanýr tabi,
O el, yumruk oluyorsa,
Ve hava da asýlý duruyorsa,
‘’Mutlak surette var olan yerçekimi kanununa ayýp oluyor be abi’’ deyip
Ýner, en yakýnýnda bulunan duvarýn tepesine…
Ki sen zaten hep dört duvar arasýsýndýr, her ihtimalde…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.