çok kötüyüm bu akþam nefeslerim yalnýz; benliðim garip tenimde onulmaz bir karanlýk dolaþýr durur dudaklarým titremekte kimse görmeden gözpýnarlarým ýslanacak diye korkuyorum bir damla arsýzlýk edip aksa yanaðýma sel olup gidecek gerisi biliyorum bedenim durmayacak olduðu yerde hasret pýnarý koydum adresini yalnýzlýðýmýn çok kötüyüm bu akþam saatler unutmuþ týklamayý; zaman geçmiyor hissizleþmiþ kuytulardaki anýlarým kimvurduya gitmekten korkuyorum yalnýzlýðýmda hangi damlaya kurban gideceðimi bilmiyorum ne kadar dayanacaðým yalnýzlýðýma; uzaklarda? bir nefeste yanmayý daha ne kadar bekleyeceðim? bilmiyorum ki... bildiðim bir þey var ki çok kötüyüm bu akþam gözpýnarlarýmda yaþlar tükendiðinde bende tükeneceðim...
Metin Kaya ÝLHAN Faroz TRABZON
Sosyal Medyada Paylaşın:
Metinkaya Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.