Eski bir gardropta unutulmuþ eþyalar, Kitap arasýnda,yar için kurutulmuþ çiçekler, Naftalin kokusu sarmýþ bavullar, Ýçinde siyah beyaz fotoðraflar, Daha kaç gelincik kanadý kýracaklar.
Yara bandý sarmýyor yürek yarasýný, Tutmuyor,yapýþmýyor kan uyuþmuyor, Gurur ölmedikçe eller kavuþmuyor, Bu neyin andý? bu neyin inadý? Anlamýyorum. Kelebekler sürü ile,aþk ýþýklarýna toplanýp, Gecenin karanlýðýna kulaç atýyor.
Duygular sancýdan böbrek taþý düþürürken, Akýl ve fikir karþý cephede, Gözlerini doyuracak,kendince afet arýyor. Sevda bu kadar mý ucuzladý? Yoksa Seyyah mý saf veya geride kaldý.
Dokunduðun gül ellerini kanatýyorsa, Ýlk önce, Dikenine dokunmaktan vazgeç bir kere. Anla,sadece senin ellerin kanamýyor, Kan senin dokunduðunda da bulaþýyor.
Ah be Mona lisa, Ya gül ya da aðla...
Vagif Seyyah Hüseynov
Sosyal Medyada Paylaşın:
Vagif Seyyah Hüseynov Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.