Bol köpüklü Türk kahvesi, Ve tam orta þekerli, Ruh-i hali benim gibi, Ne kötü,ne de iyi.
Kalem zorla seni yazmak istiyor, Bu gece, Mürekkeb tükenmekten çekiniyor Onun için zorluk çýkarýyor,direniyor. Seyyah ise, Seni hatýrlamaktan çok korkuyor.
Gözlerimi kapatýp senli düþlere dalýyorum, Geçmiþe kýsa bir yolculuk yaparken, Sokak köpekleri havlýyor ve ben uyanýyorum, Ve ben yine soðuk soðuk özlüyorum.
Çocukken penceremin camýna kalp yapardým, Baþ harflerimizi yazardým, Ama hemen silerdim, Biri görür diðe çok korkardým, Belkide utanýrdým.
Aþkýn tanýmýný bilmezdim, Ama sýrf seni görmek için okula giderdim. Nutkum kesilir bir kelam bile edemezdim, Seni seyrederdim, Seyrederdim, Seyrederdim.
Hatýrlmak bazen acý verir, Ama bazen gülümsetir. Kendinle dalga geçersin, Çok safmýþým dersin, Farkýnda olmazsýn, Zaman içinde kirlenirsin. Saflýðýný kaybedersin.
Vagif Seyyah Hüseynov
Sosyal Medyada Paylaşın:
Vagif Seyyah Hüseynov Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.