Ertelenmiş bir yalnızlık davasıydı aşk dilimizde

Asýrlardýr uzaklarda, çok uzaklarda kendini dinleyen
kýrýlmalara alýþýk olmayan buz denizlerinin de
sürekli yanan, kýrýlan yerleri vardýr
Her aðlayýþýmýzýn yontularýnda zaman akarken hýzla,
tükendiðimiz anlar vardýr
Ýçimizde yanan kör lambalarda,
bir direnç, bir ýþýk yansýmasý vardýr
Bilmelisin ki gül bakýþlým;
Her susuþun içinde binlerce söz, onlarca köz vardýr
bunun için yelkenler açarýz geceleri karanlýða,
kürekler çekeriz sevgilere, þiirler yazarýz sevgiliye
çünkü söylenmemiþ sözlerimiz vardýr.

Biliriz ki,
her gidiþin bilinmez vedalarýnda,
inancýmýz vardýr bizi geri döndürecek,
o inanýþ ki;
bizi bize baðlayan en saðlam halat,
en yaþanasý hayattýr.
En deli zamanlarýmýzý bize unutturan,
en yakýcý ateþlerle bizi bize yakýnlaþtýran hardýr.

Bir mevsim daha geçti bak,
sensizliði yudumlayarak kendimden geçtiðim,
seni severek, seni düþünerek içime çektiðim
anlarýn acýlarla örülü penceresinden.
içimi çekerek sensizlik ufuklarýný izlediðim.

Seni bekleyiþlerimin aksak yollarýnda
bir baþýma kalmayý da öðrendim,
sen gözlerime yosun gibi aðarak baktýkça.
Kimi aðladým, kimi güldüm,
çocuk oldum kýrdým, asi oldum kýrýldým,
öfkelerin içinden her gün geçe geçe sana yürüdüm.
Her kýrýlmýþlýk, her öfkenin zorlu yolu sana getirdi beni.
Kimi bir yýlký, kimi yelkenleri yamalý beyaz bir gemiydi.
Hiç el sallamadýn gidiþlerime,
hep hoþ geldin dedin
çözüldükçe birbirine daha sýký baðlanan
yaðlý halatlar gibiydik seninle,
daraðaçlarý kurduk sevgimizle,
ama hiç birbirimizi asmadýk.

Öpülesi dudaklarýnýn uzak yollarýna,
sen istemediðin, hazýr olmadýðýn için girmedim.
biz, hep içimizdeki o asil yangýnlarý sevdik,
sevdikçe birbirimizi istedik,
ama asla pes etmedik.

Bir veda þarkýsý dinlediðimizde,
bir sevdanýn kapsüllerini içimize yerleþtirdiðimizde
yaradandan yaþanmamýþ günler bekledik
her bekleyiþ asýr oldu bize,
her bekleyiþin derin fitilleriyle yandýk,
topraða tutkun tohum gibi
ekildik, iþledik birbirimizin içine
en özlemli bekleyiþlerle sustuk
bir kere bile birbirimizden gitmedik.

Paylanmýþ olasýlýklarýn çatýlarýna hüzün damlardý,
ruhumuzun umarsýzlýklarýna yel çarpýnca
kanlý bir patikadan geçerdi ayaklarýmýz
hücrelerimizdeki korkulara mevsimler uðrayýnca
mutlu insanlardýk bu gökkubbe altýnda,
özümüz ölmüþ yýldýzlara aðladý asýrlarca
ertelenmiþ bir yalnýzlýk davasýydý aþk dilimizde,
zarlar attýk þafakta,
sevdalý bir ayýn þavkýna.

Selahattin YETGÝN



Sosyal Medyada Paylaşın: