Bak Islandý toprak
Gün karardý çoktan
Yaðmurun yüzünde
Yine ayný hüzün
Kýrýk mavi gözlerimde
Kirpiðime birikmiþ piþmanlýðýn,
Acý kesiði yaralarýmýn
Panzehiri gibi düþen her damla
Bilirsin
Zaman körüklenmiþ zehirli bir eylem
Hikayesi tanýdýk
Biraz da bizim hikayemiz gibi
Gülerken aðlatan, aðlarken güldüren,
Yalanýn talan ettiði kara bir mizah
Bazen
Ne yaparsan yap olmuyor iþte
Aþkta böyleymiþ meðer,
Severmiþ gibi yapmanýn maharetini
Usta bir meziyetle anlatma sanatýymýþ .
B i l e m e d i m ...
Varsýn olsun
Mutluluktan öldürmese de,
Yaðmurun, keskin baþlayýp,
Giderek uzaklaþan kesik çimen kokusu gibi
Itýrlý ,serin , üþütmeyen aþk tadýnda bir özü var
Bu yüzden yaðmura olan düþkünlüðüm
Þimdi býrak
Yansýn,
kararsýn, küle dönsün geçmiþin izleri
Küflü ýslaklýðý yýkansýn geçip giden yýllarýn
Yoðrulmuþ yorgun anýlarý kundaklasýn saðanak
Basit gölge ýþýðýndan usulca sýyrýlsýn hüzün
Sen,
Sana gelen yollarýn yüzünü aðartan
Biraz yanýk , biraz hoyrat
Kara denizden , Ege ye uzanan,
Sicim sicim aðlayan yaðmurun türküsünü söyle
Dilek USTA