Hikayesi fakir bir kentten
Rüzgar aldý yine sol yaným
Bulutlarýmdan saðýlan yaðmurla
Suladýðým bir çocuk mezarýyým þimdi
O kadar çok küçük beden gömdüm ki acýyla
Boylu boyunca üþüyorum temelli...
Ah Yemenli çocuk !...
Senin bedenini
Benim göz çukurlarýmý parçaladý þarapnel
Diyorsun ki ; "Gömmeyin beni "
Bilmiyorsun kelebek yaðmurunun üç günlük ömrünü
Kaftan diye giydirmiþler minicik tenine
Bu yüzden
Kirpiklerimin çatý katý hep sislidir benim
Mavi, pýrýltýlý deðildir gök yüzüm
Güneþ batsa
Dolunay çýksa ne fayda...
Tenhadaki gölgemin arkasýnda yoksa çocuklar
Ve ellerimde sahipsiz kalmýþsa uçurtmalar
Kekremsi bayat çay tadýndaysa dünya
Neye yarar,
Kimi sevindirir
Evrilip çevrilen bozuk zemberek gibiyse hayat...
Sustun, sonsuza mühürlendi gözlerin
Olmasaydý eðer ölümün hizmetkarlarý
Kan buðusu deðil, can buðusu olurdu yüzünde.
Artýk bende
Göz bebeðine toprak atýlan
Umutlarýn ölümle yarýþtýðý yerdeyim
Aydýnlýðým ol
Güneþim ol
Düþlerimin düþüp karardýðý yeryüzünde
Dilek USTA