sen gizli saklý içilen ilk sigara gibi dudaklarýma çarparak ciðerlerime doluyorsun. gözüm köþe bucak insan silüeti aramakla meþgul üflüyorum.. sonra tekrar.. - bu insan hasreti. montumun cebinde bir elim diðeriyse yaðmurdan korkmuyor hatta. sonra geceleri gündüze bulaþtýrýyorum artýk mesai saatlerinizden önce 10 dakika kalmýþtýr uyumam için. - bana iyi geceler, size günaydýn ve tam tersi iþ çýkýþýna denktir - insan kendinden korkar mý diyorsun hayat, yýrtmacýndan biraz gösteriyor kendini þehvetin ve hýrsýn tavandýr abi. o tavan yere düþtüðün de de seni tanýyacaktýr ama taban zaten hasretti zaten. þimdi bir þiirin þarkýnýn bitmesinden dünden, bugünden ve ertesinden yolunun tersinden, sevdiðin filmin perdesinden hücrelerinin her bir zerresinden korkuyorsun abi.. - bilirim, sorma lütfen.
Sosyal Medyada Paylaşın:
don vito Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.