Yaşanılmaz hale getirdik Dünya’ mızı
Öyle bil ki, gözyaþýmsýn düþme
Düþme düþme ne olur.
Acýlar genzimi yakýyorken,
Kirpiklerim gözyaþlarýmýn siperidir.
Ne masalsý nede hayli bir aþktý
Dünyanýn yedi harikasýydý
Yanaklarýmda gamze gamze açýlan,
Tam yüreðimin ortasýný yýrtan bir aþk
Seni sarmalý, sarmalamalý
Beni sýnayan beni haddeden geçiren aþk
Aðzýmýn tadýný bozama
Gözlerimin ferini alma
Dizlerimin baðýný çözme
Sana gelemem diye yollarýmý kapatma
Ben o barikatlarý yýkmaz mýyým?
Kara kýþlarda mahsur kalýrým diye heveslenme
Sibirya’ nýn kýþýnda büyüdüm gelirim
Taþtan aðýr sözlerini de, sineme gömdüm
Bu sabah sol gözümden dökülen yaþlar artýk utanmayý
Býraktý.
Özlem nehirlerinin kýyýsýnda aðýtlar yakmaktayým.
Aç olan insana ekmek,
Sevgiden yoksun olanlara sevgi daðýtmaktayým.
Sen ne kanmaz þeysin sen ne nasipsiz sin, yüreðim.
Ýnsan nasýlda özler insan olmayý
Sevmeyi sevilmeyi üstüne titremeyi
Biz hep insanlýðý yaðmaladýk
Söktük attýk yüreðimiz de, konaklayan insanlýðý
Yaþanýlmaz hale getirdik Dünya’ mýzý
Bir farkýnda olsak biz yaðmaladýk insanlýðý biz..
23.10.2015 Cuma
Manisa
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.