Ne zaman Körfezin güzelliðine dalsa gözlerim Tenimden Dilimin ucuna Yükselir tuz tadý
Tutkun olduðum bu þehirde Kendi halinde yaþamak Bir demet yaseminle mutlu olmak Ayrý bir keyif
Haklýydýn Fazla alaturkaydým sana göre Sýrça saray istemedim Eyfel ’de akþam yemeði de yoktu önceliklerim arasýnda Sana adanmýþ denizde Minik bir sandal olman yeterdi
Martý olmaný beklemedim sularýmda
Küstürüldüðüm gece Demiþtim Koþulsuz sevmeyi bilmeyen Sevdayý taþýyamaz yüksekte Ömrünün her deminde Kimin eline dokunursan dokun Benden sonra Y a k ý þ t ý r a m a y a c a k s ý n kendine
Denedik Ayný þehirde de Yaþanmýyormuþ seninle Yaralanmam gerekiyormuþ Gözlerimin kocaman açýlmasý için gerçeðe
Yýktýðýn duvarda hâlâ duruyorken ayak izlerin Mucize beklemen ne tuhaf
Ýstesen de G e l e m e y e c e k s i n Yakarýþlarýný Duymayacak Çýðlýk çýðlýða isyân ettirdiðin kadýn
Z/amansýz býrakýp gideni Baðýþlamýyor yürek
Piþmanlýk mý dedin Geç onu
Lâyýðýndýr yaþadýðýn hayat
Deniz Giritli
Sosyal Medyada Paylaşın:
Deniz Giritli Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.