Sevgili dostuma
Kahvaltýnýn son deminde, kapý çalsa yine,
Bir de baksam ki Mine !
O gülen felfecir gözlerde kývýlcýmlar
Dostluk de, umut de, sevgi de,
Hepsi uyar...
Birlikte yudumlanan son çay
Sevinçtir, kahkahadýr bardaðýmda
Yaþam zevkle tüketilen
Bir kâðýthelvadýr avuçlarýnda
Öyle tatlý, öyle hafif, öyle kývamýnda...
Hadi kalk gel Mine !
Eskisi gibi yaramaz bir çocuk ol , dene !
Þu grilerle kaplý duvarlarý
Yalnýz sen boyuyorsun pembeye...
..........1997, Ýstanbul
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.