Acýyý, kaygýyý bulayýp aþka
Bir zaman ne kadar üzdüm kendimi
Seni sevmek için bu defa "baþka"
Nice imbiklerden süzdüm kendimi.
Kumsalým sanmýþtým, kum deðilmiþim
Yangýným sanmýþtým, mum deðilmiþim
Tamamým sanmýþtým, tüm deðilmiþim
Sandým ki deryayým, yüzdüm kendimi.
Hangi karanlýða ýþýk olmuþtum ?
Hangi boþ kovaya akýp dolmuþtum ?
Hangi yaþlý göze bakýp solmuþtum ?
Tepeden týrnaða süzdüm kendimi.
Damlayý görmüþüm, derya yok gibi
Tek yýldýz tutmuþum, semâ yok gibi
Baktým ki bu derde deva yok gibi
Demir havanlarda ezdim kendimi.
Damla da, derya da gölümde þimdi
Yýldýzlarýn hepsi göðümde þimdi
Kâinat içimde düðünde þimdi
Ýnsanlýk yolunda sezdim kendimi
"Artýk ayrýlýk yok" diyelim, tâki...
Nihayet anladým, dostlukmuþ bâki
Her zaman aþk dökmez kadehe sâki
Nesîmi yerine yüzdüm kendimi...
Dostlardan gelen dörtlükler
BEN-Ý EZDÝM ÖRSTE, O’ NUNLA DOLDUM
GURURU KIRINCA RABBÝMÝ BULDUM
ÞEMSÝ EZELÝDEN ÝLHAMI ALDIM
MISRALARA DÖKÜP YAZDIM KENDÝMÝ..........BAYRAM ALÝ BÜLBÜL
Topraða serip te tohumlarýmý
Seyreyledim baharda fidelerimi
Gordion düðümüne vurup kýlýcýmý
Umarsýz dertlerden çözdüm kendimi.........Kiraz Çiçeði
Garip Rabia’yým düþtüm yollara
Hakk deyip tutundum kuru dallara
Kalemsiz, kâðýtsýz bakýp hallara
Ben ki asumana yazdým kendimi.............RABÝA BARIÞ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.