Sonbaharsın Sen

Sarý turuncu renklerin mevsimisin
Ayrýlýk ve hasreti barýndýrýyorsun içinde
Ne yazýk ki önce kuþlar terk ediyor
Sonra sevenler birbirini
Yapraklar tek tek sararýp düþüyor topraða
Adýn çýkmýþ bir kere hazana

Ölü bir kent kalýyor gidenlerin ardýndan
Siliniyor izleri
Sokak arasýnda ki kaldýrýmlardan.
Sanýrsýn ki dönmeyecekler geri
Cam önüne oturup bekleyiþler baþlýyor
Kopuyor takvim yapraklarý hoyratca
Geçmeyen günlere kýzýlýyor
Masum günlerin suçu neyse


Çünkü sonbaharsýn sen
Hayatýn son duraðý gibi
Son kalkan tren
Son vapur sesi
Ömrün ipi baðlanmýþ paslý çarklarýn diþlisine
Umutlar kýrýk dökük
Hayaller askýda
Ne yaptýmsa ýsýnamadým sonbahar sana

Sonbaharsýn sen
Bu mevsim aldýn sevdiklerimi
Bu mevsim yaðmurlarla aðladým ben
Þimdiden üþüyor ellerim
Bu mevsim sýký sýký sarýlacaðým yalnýzlýða
Ne yaparsan yap ikna edemezsin beni
Çünkü sonbaharsýn ýsýnamadým sana

Bir tablo çiziyorum
Herþey tek renk
Yaþamdan býkmýþ insan yüzleri solgun
Çiçekler kurumuþ kökten
Terk edilmiþ kentte çocuklar koþmuyor
Tuale düþmüyor tebessüm eden yüzler
Baþtan sona fýrçamdan turuncu ve sarý
Damlýyor tuale
Güneþi çiziyorum aydýnlanmýyor renkler
Isýtmýyor içim
Tebessümler kaybolmuþ yayýlmýyor etrafa
Çünkü sonbaharsýn ýsýnamadým sana

Bu mevsim bir deðiþiklik yap
Ýzin verme gidenlere
Yemyeþil baharlarý sakla içinde
Yeniden kenetlensin bir birine eller
Batmasýn güneþ
Susmasýn diller
Gece utansýn karanlýðýndan
Yanmasýn canlar kapýya gelen ayrýlýklardan
Ilýk rüzgâr aþkla dokunsun tenlere...

‘ Çünkü ben sonbaharým bunlar imkânsýz deme’



Gamze YAÐMUR

14/10/2015
Sosyal Medyada Paylaşın: