Üzerinde aþkýn eli vardý göðünün
Ýnsanlýk macerasý kadar kadim
Söz sývanmýþtý duvarlarýna
Saklý hovardalýðýný taþýdý yüzüne
Ezberini tazeledi gözlerinin
Eðildiði kadar doðruldu ilkin
Son mevsimini de uðradý sevgilisine
Sesi kristal bir kadeh gibi düþtü yere
Bugün son nefesine kadar susmayacaðý
Vaadinin son günüydü
Denizin içine doðru saldý bakýþlarýný
Rüzgarýn doldurduðu kadar uzadý sesi
Leventler sarkýyordu dalgalardan
Kýz kulesinin nabzý atýyordu damarýnda
Yakamozlarýn sarmaþ dolaþ olduðu
Türküler okunuyordu
Sokak yorgun bir adamý çekiyordu
Ýki adým arkasýnda izini süren kadýnla
Yeni bir yarýna daha yürüyordu
Cevrini üþünmeden
Dut aðacýnýn dallarýndan damlayan
Bir mutluluðu vardý sokaðýn
/
Nasýlda denk düþmüþtü sevinci
Ýþportacý tezgahlarýnda var olan her þeye
Oysa yalnýz sahaflarýn mikyasýnda olacak
Ve nadir insanlarca okunacaktý
Azlini istedi dudaklarýndan
Bir daha çok sevmenin hassasý olmak
Haddim deðil diyebildi
Öngörülü sebeplerini saydý terazinin bir kefesine
Susmasýný koydu diðer tarafa
Olmadý azcýk mazeret taktý
Susmasý aðýr basacaktý yoksa
Kadýnsamýþ bir adam gibi bakýyordu
Sokaðýn sarý beyaz karýþýk lambalarý
Gecesi süzüldü eteðini altýndan tenine
Aklý tutmadý bu macerayý
Ýçinde yürüyen bulutlarý daðýttý
Kor ateþleri deðdi mazisine
Uçurumu daha büyümemiþti
Katladý ve koydu sandýðýna
Piþmanlýk yasasý çýkardý bir miktar
Yanýnda beyaz peynir ve belki raký
Býçaðýn kestiði kadar apartýlmýþ zamandan
Çýkardý ve sundu kendine
Eþkýyasý hükümdar olsun diye
Ruhunu çýkardý astý duvara
Aþk apoletli bedenini çýkarýp meydana
Serdi tövbenin çivili yataðýna