“Aþksýn sen gidiþinden bildim seni
Neye yarar saðduyuyu aþmazsa þiir”
Cemal SÜREYA
I.
Elleri temiz bir gecenin mutluluðunu
Hatýrlýyorken kalbim sordu
Eþref saatini arayýp ta bulmuþ
Güneþi tepemizde bas bas baðýrtan bu sevinçte ne ki?
Þiir sokulu çýkýnýndan çýktý cevap
Kelimeleri palazlandýran çarþý esnafýnýn aðzýyla
Ve kurgusuz mazeretleri olan bir aþkýn diliyle
Emeðin saygý gördüðü bir çaðda
Þiir adamlarý fark edilirdi ilkin
Ve her onurlu sevmek
Þiirin gücüyle kayda geçirilir
Aklýn ipiyle pazara çýkarýlmazdý
Haylaz bir soluk gibi solunurken hayat
II.
Ýntiharlarý kurcalayýp dururken birden
Tek hamlelik bir söz gibi giyinir buldum þiiri
Çiçekçi kýzlarýn boynundan inmiþte
Kurumaya terk edilmiþti
Mavi sesi camekanlý bir gözün içinde
Hala geçmiþe bakýyor
Çölleþen geleceðine sýrtýný dönüyordu
Okul yoluna düþeli mýsralar
Bayramlarda resmi geçit yapýyor
Ve tek bir dudakla baðýrýlýyordu
“Türküm doðruyum çalýþkaným”
III.
Döndü özüne bir mýknatýsýn sayesinde
Kalbi sýklaþtýran müsamerelere katýldý
Biraz okundu çokça susuldu
Gün aðarmasý olacaktý az daha
Susuldu
Birden çatladý topraðýn sertliði
Ýçinde birikene yol vermek için
Fedakarlýk edip daðýldý
Su ýslak
/ aþk yastýk deðildi