"KAHROLASI BEN"

Bir dünyada var dediler.
Benim bilmediðim.
Ateþten yanacaksýn dediler, ateþi yakanýn sen olduðunu öðrenene kadar ömür aktý geçti.
Ben iþte! o "kahrolasý" ben yok mu?
Ne tuzaklarý yerle bir ettim.
Ne hin pusulardan geçtim.
Ah O ben yok mu? Ben "kahrolasý" çoban ateþinin sýcaklýðý sevginden yanýp kul olan ben.
Ah O "Kahrolasý" benim küllerim avuçlarýna alda savur güz rüzgarlarýnda.
Kanatlansýn Çünkü her zeremde seni taþýyorum mavi gök yüzünün enginliklerine.
O senin tarif ettiðin ah o "kahrolasý" beni sahi niye öldürdün?
Sahi edep süzgecinden annem geçirmiþti.
Babam vicdan terazesinin mert kefesinde tartmýþtý.
Keþke sende bari haya ederek ilim penceresinden bakarak fermanýmý yazsaydýn "geber" diye.
Hani ölümden sende, bende kurtulamayacaðýz.
Ölümü de öldürmeye gücümüz yetmediðine göre, Bari kibrin ile ilmik atmasaydý hayatýn geri kalanýna...
Neyse aynaya bak da söyle yüzüne ah o "kahrolasý" ben adem soyundan insan...
Hani her yanýný yaðmaladýðýn insan, sahi varmý sende vicdan?
Bak bir ney gibi özüne çýðlýk atan o "Kahrolasý" ben ...
Feryadým duyacak ise sen iþte..!
Þiir Kamil Üci
Sosyal Medyada Paylaşın:

Kamil üci Åžiirleri

(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.

En Çok Okunan Şiirleri

Karda açan gül gibi.... Gözyaşının renginde ömür Bakma Bana Öyle..! Damla Damla Şebnem Harlandı deli gönül Ömür dediğin Nedir ki CAN Ben gel diyorum Ben sen diyorum. DOKUNABİLİRMİSİN? Hadi GİT...!