bir þiire içini damlatýrsan, birikir ve için her defada isimsizdir. avuçlarýna sýðmýyorsa gökyüzü kelimeler de sýðmamakta hür’dür. zaman mahallemiz afilli salýnarak yürür, mavi etekleri topraðýn tozu, asfaltýn zifti bizi renk karmaþasýnda bulunduracaktýr. gülüyorsun gri aðlýyorsun kara sonbaharsýn sarý için açýlmak isterse prusya mavisi. ben 27 doðdum, 22 oluyorum düþündükçe baðlýdýr elim kolum delirmiþ bir namenin ahengidir üzülme, güz’de doðdum. -yine gelirim.
Sosyal Medyada Paylaşın:
don vito Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.