giden gözyaşlarımı arıyorum..

birden düþmez insanýn içine karamsarlýk
bir yudumluk hasretlerin tutsaðýna yenik düþüyorum.
sonrasý zaten hep ayný
belli ediyor kendini sonrasý!
eðer sen gerçekten herþeyini alýp götürseydin
ben içimdeki çocukla yaþýyor olucaktým.
acýnýn verdiði o sinir bozukluðuyla deli gibi sýrýtmayacaktým.
Raflarda tutuþuyor þimdi her özlemin
kaldýrýyorum her defasýnda zehir gibi yutarak.
her kaldýrýþ hiç bir yarayý ileþtirmiyor
ve biliyormusun; Gülüyorsun içimde
belki de bu kaldý gidiþinden
bu yüzden birikilenlerle boðuþuyorum.
bir gülüþ daha eklenmez gülüþüne biliyorum
ama yine de bir gülüþ eklensin istiyorum
ben daha da yaralanayým istiyorum.
sonra yine ayný acý kalýyor yüzüm de
ben yine görüyorum içimdeki acýyý
yine hissediyorum gözlerimdeki hüznü
doluyor gözümde herþeyin
kýrýlan bardaklar deðil
içilen rakýlar deðil
içinin için de kaybolan ben
sensiz kalan ben
bütün gücümle dayanmaya çalýþan ben
ben hep senin için de kayboluyorum
ben senin gülüþün de gücümü toparlýyorum
sonra son sözlerini hatýrlýyorum
gücüm düþüyor,ellerim üþüyor.
tekerliyorum her sokaðýn düþlerin de
giden gözyaþlarýný arýyorum...
Sosyal Medyada Paylaşın: