bu şehir içinde susuyorum..

bu þehir içinde susuyorum
yüreðimdeki ben ve içimdeki sen
yalnýzlýðýmý esir almýþ kokunu özlüyoruz bu gece
tatsýz bir bekleyiþ içinde seyrediyorum sensizliði
bekliyorum sadece bekliyorum
özleme de karýþsýn yüreðim
sensizliðe alýþmak zor tabi
ama þu yokluðun çok tatsýz
yine de renkleþtiriyorsun hayatýmý
varlýðýn olmadan bile yetiyor
gökyüzündeki sessizlik iyi geliyor belki de
ya da ne bileyim belki de gözlerin geliyor önüme..
öyle acýyor ki caným o an
ille de sýzlatýyorsun yokluðunla
vuruyorsun sensizliðin özlemine
özlemiþim diyorum.ben seni özlemiþim.
itiraf ediyorum.acý bir gerçeðin karanlýðýnda kaldým
aydýnlýk zor deðil ama olmuyor
senin gülüþün engelliyor mesela aydýnlýða çýkmamý
hatýrlatan alýþkanlýklarýn korkutuyor beni artýk
sensizliðin soluðunda devrildim ben
korkulu veya aceleci bir saplantýlaþtýn beynimde
cevaplýyamýyorum artýk bütün cevaplarý
yetiþemiyorum belki de bu yüzden
uzun süre susmayý tercih ediyorum.
nesin sen þimdi?
neden böyle acýmasýzca sürüklüyorsun herþeyi
neyin bütünleyici karamsarlýðý bu
beynimdeki tüm hücre yolunu bulup,kandýrmanda ki amaç ne..
kimim ben artýk?
kimseyim.
yalnýzým.
yorgunum.
sadece yüzünü özledim,birazda gülüþün eklensin
birazcýk da masumluðun olmaz mý?
hani böyle birazcýk dal
seyredeyim bir ömür seni
inan þikayetci olmam!
bütün yaralarým ileþir hem
bütünlüðümle ýsýtýrým avucum da seni...
Sosyal Medyada Paylaşın: