YIL 1915

Yýl 1915 mevsim sonbahar...
Ordular ileri,marþ marþ ardahan.
Kars’tan ilerliyor Moskof an be an,
Bir yanda fýrtýna,kars’ta matem var.

Allahüekber’de fýrtýna dinmez,
Düþmanýn sýrtý pek soðuktan tinmez.
Tipi yendi bizi yüzümüz gülmez,
Þahadete erdik bir þanýmýz var.

Yürüdük aylarca bitmedi elhak,
Düþmaný görmeden hep olduk helak.
Çarýklar delindi kalmadý erzak,
Kadere yenildik bir ahýmýz var.

Yakýn yayla daðlarýný aþmak güç oldu,
Nice koç yiðitler soðuktan dondu.
Komutan vahlanýp saçýný yondu,
Makberi kazana bir nidamýz var.

Doksanbin askeri yuttu fýrtýna,
Bir mehmet bir mehmedi almýþ sýrtýna.
Can verirken selam durdu yurduna,
Hamdü sena olsun,bir Hüdamýz var.

Kulaðýna küpe olsun bu destan,
Yardým gelmez ne düþmandan ne dosttan.
Bir sen varsýn,bir de seni yaratan,
Aktý gözyaþlarým,bekleyenim var.

Enver paþa der ki nerde erlerim,
Yakýn beni yurda serin küllerim.
Yüce Tanrým senden medet dilerim,
Ben yanarým,Yurdum aðlar,giderim...

Halit Macit / Trabzon

Sosyal Medyada Paylaşın: