YORGUN

Ardýnda býraktýn yorgun yýllarý,
Solmasýn baharýn açan gülleri...
Aðarmýþ saçýnýn seyrek telleri,
Savruldum ardýndan nerdesin bahar.

Mazide saklýdýr dönmez o seher,
Aylar yýllar geçti eskidi yollar...
Yaþlandý gövdeler sarmýyor kollar,
Gündüzüm karardý geceler zindan.

Bir ömür yýllarý aldý götürdü,
Zaman insaf etmez beni bitirdi.
Hatýralar kaldý ahlar çekildi...
Arzular tükendi muratlar bitti.

Aðaç meyve verir diken gül açar,
Leylek yuva kurar martýlar geçer,
Herkes kendisine bir ömür biçer,
Yaradaný bulup kul olmayýnca...

Halit Macit / Trabzon
Sosyal Medyada Paylaşın: