Yaðmur yaðýyor þehre, Her yer ýslak. O deðil de kapanamýyorum , Yollara yazdýðým umutlarýn üstüne tek tek . Her düþen damlada daðýlýyor, Kan renginde bir boya , Ayaklar altýnda ezilerek..
Buðulu bir küf kokusu, Yükseliyor sararmýþ yapraklardan, Günahkâr bir ruh gibi göklere dek. Ah yalnýzlýk, Yarý yolda bekleten kararsýzlýk. Yön veren tek yýldýz, Yüreðinden kayýp düþünce Baþlýyor ayrýlýk.
Göç mevsimi mi ,? Kanatlarýndan birbirine baðladýðým turnalarýmýn, Hani yeþil ovalar,hani mavi gök, Duman duman inmiþ gözlerime, Bir sitem ki, Daðýlacaðý yok..
Çirkin ,suratlarý kararmýþ yapraklarý, Ýtiyor üstünden cýlýz mý cýlýz, Kabuðunu yarýp çýkan yeþil bir filiz, Þaþýrmýþ yaðmurlarý, Þaþýrdýk yaðmurlarý Neyin nesidir verilen bu þimdi bize, Bir heveslik sus payý?
Yavaþ yavaþ alýþtýrmak biliyorum . Sancýlý bir umudun üstüne, Yýkarak tüm suçlarý..
Beyaz bir ölümü sevdirmektir Verilen bu cesaretin esasý, Diri kalmak,ölüler ülkesinde Söyle neye yarar ki ! Kucaklamaktýr Tek baþýna sonra, O bembeyaz ölümü, Bahara açtýðýný sanarak kollarýný ..
Ümit Seyhan Sosyal Medyada Paylaşın:
Ümit Seyhan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.