MENÃœLER

Anasayfa

Åžiirler

Yazılar

Forum

Nedir?

Kitap

Bi Cümle

Ä°letiÅŸim

Babam ve Serçeler
Ümit Seyhan

Babam ve Serçeler



Suskunum
Göðsünden yýldýzlarý dökülmüþ bir gece gibi
Karanlýðýmla iç içe
Ayazý kýlýçtan keskin bir sabah
Nefesim soluyor griliði
Üþüyorum baktýkça bahtýma
Hadi kýzým diyor
Firuze yeþili gözler
Yaðmur kar hýzýný alamayan bir fýrtana
Gamzeleri bin yýllýk
Çakýþýyor gözlerim gözleriyle
Göz aynasýnda bir damla
Sahi diyorum
Serçeler ölmez miydi aðlayýnca

Þoför ücretler diyor
Titreyen elleri gidiyor yeleðinin cebine
O kadar edepli oturuyor ki
Ne eli ne kolu deðiyor
Ama yüreði yüreðimle uç uca
Kiminin hazýrmýþ elinde parasý
Soðuktan çok sýkmýþ olmalýlar
Þoföre ayýp olmasýn diye
Telaþla açýyorlar kanatlarýný

Yanýk bir türkü mezesi oluyor
Buðulanan camlarýn
Bir koku koyulaþýyor
Camlardan akarken yoksul bir resim
Mayasýz ekmeðe katýk gibi bir parça peynir bir kaç zeytin

Camýn buðusunu silerken usulca
Parmaklarým saðýr parmaklarým kör
Çýplak kavaklar kar tutmamýþ
Ýnce ince dumaný görünüyor uzakta ki evlerin

Bir sýzý ölü gibi uzanmýþ ki yüreðime
Kalkmýyor
Donmuþ küçük bir göl
Çocuklar yarý çýplak oynuyor
Bir küllüðün yanýndan geçiyoruz yavaþça
Kaçýþan tavuklar
Burda da insan var,aþk var yaþam var diyor

Zamantý Seyhan la birleþirmiþ sonra
Nasýl yorgun nasýl bitkin akýyor
Eski bir kabristan ki
Baþlarý sarýklý
Þoför kapatýyor müziði
Bitmez bir çaresizlik mi derin bir huþu mu
Bilmiyorum
Baþlar eðik Fatiha okunuyor

Kadýn kadýn gibi adamsa adam
Oysa ben
Kadýnlarýn jartiyer çoraplarýyla kendini asan
O þehirlerden topladým geldim
Ölüm yokmuþ gibi yaþanan

Telaþýn kendini tevekküle terk ettiði bir an
Ýniyor bir kaç yolcu
Kadýnýn kayýyor buzdan koltuk deynekleri
Adam giriyor korkuyla koluna
Allah a emanet ediyorlar gülümseyerek
Sanki bir daha görmeyecekler gibi

Sen nereye bacým diyor bir ses
Bir çýðlýk yükseliyor boðazýma doðru
Yutkunuyorum
Diyemiyorum benim dünyada hiç bir yerim yok ki
Çýð düþtü diyorlar Erciyes in eteklerine
Allah tan ölen olmamýþ
Hayvanlarýn samaný yemi bitmiþ
Ama Allah Kerim
Bahara az kalmýþ

Bahara az kalmýþ
Çýrýlçýplak her yer
Sanki utanýp üstüne beyaz bir fistan giymiþ
Güneþ vuruyor kamaþýyor gözlerim
Hafiften çözülüyor sanki buzlar
Ýlk kez ilk kez umudu bende hak ettim

Suskunum
Ýçimde ki isyanlara inat
Boþ ver diyor bavulumu indiren týfýl genç
Umutlar kim bilir dünün hangi eleminde
Verince rüzgara kendini gittikçe gider
Her baharda ayný çiçek yeþermese de
Hayat güzeldir

Durduðum yer karanlýk
Durduðum yer yalnýzlýk
Bulur mu beklesem burda
Bu sefer
Baba diyorum gözlerimde bahardan coþkun sesler
Ses vermiyor babam
Üstünde kar baþucunda serçeler

Ümit Seyhan





Sosyal Medyada Paylaşın:



(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.