Ne zamanki üstüme çöker kopkoyu hüzün Ýçimde açýverir o sarmaþýk gülleri Her köþede can bulur mehtaba dönük yüzün Umutlar saçýverir o sarmaþýk gülleri
Her dalda ve yaprakta iþlenir nakýþ nakýþ Hep böyle gelip geçti sürüp gitti bu akýþ Ýçimi aydýnlattý aþkla dolu her bakýþ Hep bizi seçiverir o sarmaþýk gülleri
Gecenin perdeleri an be an yýrtýlýrken Günahý sevabýyla birlikte tartýlýrken Bütün sýkýntýlardan aþk ile kurtulurken Kendinden geçiverir o sarmaþýk gülleri
Yýldýzlara göz kýrpar kafa tutar Güneþ ‘e Yüreði atýverir kýpkýzýl bir ateþe Hüzünleri defedip kesilmiþ sanki neþe Acýdan kaçýverir o sarmaþýk gülleri
Dostelini sararak bir sarmaþýk misali Onu sanki eylemiþ eþsiz aþkýn timsali O kimseye benzemez yoktur eþi,emsali Kendinden geçiverir o sarmaþýk gülleri
Sosyal Medyada Paylaşın:
Dosteli_ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.