Attým içime yýllarýn yorgunluðunu Bu topraklarý terk etmek düþüncesi geçti içimden An/kara’nýn öyküsünü yazacaðým dedim Ölümsüzleþti kabuk baðlamayan yara/m...
Koca bir kaya yuvarlanýr yaralý zamanýn uykusunun içinde Yüreðimin bir köþesinde parazitli yalnýzlýðýn renksizliði, Korkuyorum bedenimde yuva yapan acýlardan Kendi gölgem Jeolojik sarsýntýlar içinde.
An’karanýn gölgesinden a’kan acý Ve bu koca þehir barýþ için a/kan gözyaþlarýdýr...
Kocaman bir yalan yuvarlana yuvarlana giriyor hayatýn içine Sevgi diyoruz Aþk diyoruz Ýnsan olalým diyoruz Ama gittikçe sancýlý gidiyoruz Çocuksu güzelliklere...
Baþka öyküler okudum yaþamý seviyordu... Þimdi bakýþlarýmda kayýp bir öykü Kara üzüm taneleri gibi daðýldý özgürlük Ýþ iþten geçmiþ deðildir Barýþa, özgürlüðe düðüm üstüne düðüm atýlsa da Kurallarý belli bir oyun oynansa da Kardeþlik, barýþ, özgürlük sonsuzluktur... Sosyal Medyada Paylaşın:
erhan güneş Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.