rüzgâr sinmiþ köþelere
sokaðýn dili camlarý tokatlýyor
ecelin fýrçasý cevval
kan uðultusunu gözlere çiziyor
-karanlýk...
diyor bir ressam
yaðmur yaðsa,güneþ açsa
gök-kuþaðýný çekse insanlýða
aydýnlansa cümle kalabalýk
sokaðýn baþýndan gözyaþý selini
alýp gitse güvercinler
-keþke
elini tutsan bir çocuðun
ben omzumu versem yaþlý bir anaya
türkü olup yaðsa kalplerimiz daðlara
heyhat! uzak yollar
kanlý bir masalýn bilyelerini topluyor zaman
ellerimiz paslanmýþ
aðzýmýz bakýr tadýnda
kendi acýmýzýn ipine un seren
kulaklarýmýz týkalý
-karanlýðýn sesi buzdan
diyor bir ressam
ekim ayý
tam da mevsimin ortasý
tanrýnýn kapýsýnda çýðlýk çýðlýða ölüm
kötülüðün dönencesinde korkunun eli
bebek sarýsý hüzünleri içre çaðlatan acý
yok mu insafýn yine pare pare daðladýn güneþi
-keþke
biteviye külleri közleyen meczup
ateþ kadar yürekli olsaydýn
ve
pusudaki ölüm
toprak kadar taze kokmasaydýn…
ayþe uçar
11-10-2015
dilitutulangünlerden