Körün gözleri saðýrýn kulaklarý
Ve lal olmuþlarýn dilleriyle
Ne çok gördük
Ne çok duyduk
Ve ne çok konuþtuk
Oysa sevmiþin kalbiyle
Elele gönül gönüle
O gök senin bu gök benim diyip
Uçmalýydýk
Galiz ve görklü sevinçlerden
Güneþler gibi açýlýp saçýlmalý
Maðrur hüzünlerden haleli
Ayýþýðý olmalýydýk
Taþ taþ üstünde olmadýk
Omuzlar üzerinde baþ da olmadýk
Belki kimsenin dudaklarýnda türkülenmedik
Kimseyle olmasa da kendimizle elele
Ýnandýðýmýz haklýlýklarla
Göðsümüzü gere gere
Dipli dorukluca yaþadýk ama
Harbi alýþkanlýklarýmýzla gül kokulu
Karanfil sýfatlý gömüydük hayatýn baðrýnda
Bulan bildi ve sevindi
Çünkü sevdi...