Sensiz üşüyorum

Sonbahar yapraklarýný dökerken
içimde serttir kýþlar.
Fýrtýnalar boran olur eser
saçlarým daðýlýr toparlayamam.
Yapraklar gibi savrulur
rüzgarlardan üþürüm.
Kanadý kýrýk kuþlarýn
yavrularýna bakar üþürüm.

Buzlu yollarda þubata varmadan,
Karlý daðlarda eririm.
Ayazlarýmla halleþirim.
Ocaðýmda piþen yemeðin buðusunda, hasretin tüter.
Viran haneme dokunur hislerim.
Gönül evimde mum olur yüreðim.
Karanlýk gecelerde eririm.

Hangi yana baksam gözlerin,
Ýçimden duvarlarla konuþurum..
Dilim ismini söyleyemez, seslenemem.
Yokluðunla dertleþir üþürüm.
Akar yalnýzlýk gözlerimden,
Birazdan boþalýr giderim...
Sosyal Medyada Paylaşın: